گلدیس کاشی سرخرود
“حمام بزرگ” اولین مخزن آب عمومی در جهان باستان است که بیش از ۵۰۰۰ سال پیش در “موهنجو – دارو” یکی از شهرهای پاکستان وجود داشته است. این مخزن حدود ۱۲ متر طول از شمال به جنوب و ۷ متر عرض داشت و حداکثر عمق آن ۴/۲ متر بوده است. دو راهپله عریض نیز از شمال و جنوب مخزن به سمت کف آن ایجاد میکردند، در لبه پلهها نرده های چوبی نصب میکردند و در پایین پلهها یک فضای مسطح به اندازه عرض کل استخر میساختند به طوریکه مردم بتوانند از پلهها پایین آمده و در عرض استخر بدون اینکه به فضای اصلی استخر وارد شوند حرکت کنند. مخزن آب را با آجرهای ریز کفبندی و برای اینکه استقامت بیشتری داشته باشد با یک لایهی ضخیم از قیر طبیعی طرفین مخزن را زیرسازی کرده و لبه و دیوارهای اطراف را با گچ میساختند. توابع خاص مذهبی آب این مخزن را پاک و مقدس میدانستند و طبق نظریه اکثر دانشمندان آب مخزن، به عنوان عامل تندرستی برای افراد مورد استفاده قرار گرفت.